van koud naar kouder

Inmiddels ben ik in Chengdu (zuid westen van China) en is het na alle kou eindelijk weer iets warmer. Ik vertrok vanuit Beijing rond het vriespunt, maar kwam aan in Pingyao waar het ook flink gesneeuwd had en waar het zelfs m'n laatste dag -12 was. Dit is dan ook een uitzonderlijk koude herfst/ winter (wat is het eigenlijk?) en is er in deze tijd van het jaar nog nooit zoveel sneeuw gevallen in de Chinese geschiedenis... "lucky me".....

Zoals sommige misschien al gelezen hadden, zou ik afgelopen donderdagavond de nachttrein naar Pingyao nemen vanuit Beijing, maar ik had de trein gemist... Ik was wel op tijd op het perron en na wat zoeken ook bij de juiste wachtruimte, maar ik was wat aan het eten en lezen toen het opeens al tijd was voor de trein en aangezien de treinen precies op tijd vertrekken, was ik te laat. Hoe dat nu precies kwam... elke Chinees is minimaal 2 uur van te voren op het perron en er zijn werkelijk overal mensen aan het wachten. Vele slapen in verschillende hallen of spelen wat kaartspelletjes. Ook in de wachtruimte bij het platform (je bent echter nog niet bj het spoor en ziet de trein dus ook niet) wachten honderden mensen. Iedereen wacht bij zijn/ haar gate en aangezien niemand aanstalte maakte om naar het perron te lopen, wachtte ik ook maar. Achteraf was het "boarden" naar de trein waarschijnlijk al gebeurd, omdat ik "slechts" een half uur van te voren er was. In iedergeval moest ik dus m'n ticket laten omboeken naar een nieuwe en dit was niet zo gemakkelijk als ik hoopte. Eerst het halve station door gelopen (met volgeladen backpack) en uiteindelijk de plek gevonden waar je tickets kunt omboeken/ of je geld terug kunt krijgen. Maar de eerste vrouw stuurde me naar een ander loket en daar werd ik weer terug gestuurd. Vervolgens heb ik mijn vraag om m'n ticket om te boeken naar de eerst volgende trein weer in het manderijn opeschreven (met behulp van m'n phraseboek), maar de man aan wie ik het gaf sprak geen engels :-S Gelukkig ging ie opzoek naar een collega en toen hij terug kwam, stond er op het briefje in gebrekkig engels geschreven dat ik naar een ander gedeelte van het station moest (een etage lager). Ik dus weer op pad en daar aangekomen was er gelukkig een raam waar iemand engels sprak. Daar was m'n ticket zo omgeboekt naar een dag later (er was geen trein eerder) en ik hoefde niet eens bij te betalen. Maar aangezien de trein dezelfde tijd een dag later vertrok ben ik weer terug gegaan naar Christine en gelukkig kon ik bij haar nog een extra nachtje slapen.

De volgende dag was het weer een stuk beter, dus heb ik alsnog een fiets gehuurd en ben ik door de hutongs (oude, smalle straatjes) van Beijing gefietst. Het was echt weer heerlijk om op een fiets te zitten en op deze manier kun je ook zoveel in een korte tijd van de stad zien. Heb dan ook meer gezien in een halve dag op de fiets dan de vorige 2/3 dagen bij elkaar opgeteld. Het verkeer is wel redelijk druk, maar ze hebben af en toe wel fietspaden. Verder is het een beetje uitkijken en gewoon gaan... meestal remmen de auto's wel voor je of wijken ze enigzins uit. Eigenlijk een beetje hetzelfde als in Utrecht stad. 's Avonds ben ik deze keer maar wat eerder naar het treinstation gegaan en kon ik al 3 kwartier voor vertrek de trein in. Ik had een hardsleeper geboekt, omdat ik 's nachts vertrok en de reis 12 uur duurde. Op deze manier verlies ik geen dag met reizen en bespaar ik ook een nacht hostelkosten :-) Het bed was redelijk confortabel (erg goed zelfs met het gemiddelde bed in Mongolië), maar het was wel een beetje hutje mutje. Het zijn stapelbedden van 3 hoog en per wagon denk ik 20 rijen met bedden. De bedden grenzen aan het gangpad en worden niet gescheiden door een deur. Het was echter totaal niet lawaaiig 's nachts ookal stappen er af en te wel mensen uit.

De volgende dag was ik dan eindelijk in Pingyao aangekomen en het was zowaar nog kouder dan Beijing. Het was dan ook wel 8 uur 's ochtends, maar het vroor zeker meer dan 5 graden. Ook had hier een flink pak sneeuw gevallen wat alle straten mooi wit kleurde, maar tegelijkertijd ook een laagje ijs vormde. Het was dus voorzichtig lopen met backpack naar het hostel, maar was veilig aangekomen zonder uit te glijden. Ondanks de kou ben ik een rondje door de stad gaan lopen en in de ochtend hing er nog een flinke mist wat een spookachtig, maar mooie sfeer aan het hele geheel gaf. Pingyao is een erg oude stad met als 1 van de weinige (zo niet de enige) nog de originele stadsmuur. Mede hierdoor is het ook een toeristische trekpleister en de hoofdstraten zitten dan ook boordevol met hostels, restaurants en souvenierswinkeltjes. Gelukkig had ik na wat zoeken ook een klein eettentje gevonden waar ik weer heerlijk een vol bord noedels kreeg voor weinig. Het eten blijft echt geweldig ookal weet ik de helft van de keren niet wat ik eet. De tweede dag in Pingyao liep ik het hostel uit en kwam er een stoet mensen langsgelopen gekleed in gele pakken. Ze speelden muziek en af en toe werd er wat vuurwerk onderweg afgestoken. Ook werden er 2 mensen vervoerd in draagkarren. Het zag er best interessant uit, dus besloot ik om het geheel te volgen. Na een half uurtje lopen leek het erop dat ze het einde naderde en toen begon het kwartje te vallen dat dit waarschijnlijk een huwelijk was. De stoet stopte en er stonden een hoop mensen te wachten. 1 van de mannen die naast me stond, begon tegen me te praten in het engels en hij zei dat dit een traditionele bruiloft was en dat ik wel mee mocht naar het huis waar het bruidspaar naar toe liep. Daar mocht ik ook een paar foto's van het bruidspaar maken en vervolgens gingen hun naar binnen en ik weer verder. 's Avonds toen ik een hapje ging eten in een klein restaurant raakte ik aan de praat met de enige andere klant, een man uit Israel. Ook hij was op vakantie hier en in de loop van het gesprek vroeg hij wat m'n plannen waren. Ik zei dat ik 's avonds de trein zou pakken naar Xi'An om 23.00, waarop hij zei dat die geannuleerd was (hij had namelijk een zelfde ticket). Dit geloofde ik (helaas) meteen, want de dag ervoor stond iemand van het hostel namelijk op dezelfde trein de wachten, maar ook toen was de trein door de sneeuwval uitgevallen. De man had zelf zijn ticket nog om kunnen zetten naar de trein van 1.30 (die van 0.00 was al helemaal vol), dus ben ik na het eten meteen naar m'n hostel gegaan om m'n spullen te pakken en naar het treinstation te gaan. Daar aangekomen bevestigde ze dat de trein geannuleerd was en dat er voor die avond alleen nog een plek was in de trein van 1.30, maar geen sleeper, maar een staanplaats. Het leek mij enigzins vreemd dat ze staanplaatsen verkopen in een trein als je 12 uur moet reizen, dus vroeg ik of er dan wel zitplaatsen waren en twijfelachtig zei ze "ja". Ik was er dus niet helemaal gerust op, maar aangezien ik maar beperkte tijd over heb, heb ik de ticket toch maar genomen en was het toen wachten van 21.00 tot 1.30 in een koude stationshal. Gelukkig kwamen er om 23.00 wel wat andere backpackers die de trein van 0.00 hadden, dus kon ik iedergeval even een praatje maken. Nadat zij vertrokken waren zag ik de Israelische man weer, dus had ik tijdens de lange wacht iedergeval wat aanspraak. Helaas was de trein ook nog eens 1 uur vertraagd, dus na 5,5 uur wachten kon ik dan eindelijk de trein in. Maar dit was echter niet zo gemakkelijk, want de staanplaatsen waren blijkbaar ook echt staanplaatsen in de gangpaden en tussen de wagons in. Gelukkig waren er 2 Chinese jongeren die mij op sleeptouw namen en ons treinstel zochten. Daar aangekomen wilde de servant de deur niet openen, omdat zijn treinstel al veels te vol zat. Wij renden dus weer terug naar een eerder treinstel en na veel moeite konden we daar instappen. Maar ik was als laatst en kon mezelf er net inproppen, maar toen kregen ze de deur niet meer dicht (zo vol was het). Van buiten duwden er 2/3 mensen en van binnen trokken er ook 2 mensen aan me om wat ruimte te maken, zodat de deuren gesloten konden worden. Gelukkig werkte dit, dus konden we eindelijk vertrekken. Maar 12 uur in deze drukte staan was natuurlijk geen pretje (helemaal niet met een backpack om van 15-20kg) en gelukkig probeerden de 2 Chinese jongeren een ander plekje op te zoeken en seinde ze naar mij om ze te volgen. Dit was echter niet zo gemakkelijk, omdat je het enigzins kunt vergelijken met een nederlandse trein in de spits, maar dan in Chinese setting. Dus op een 2-zitsbank zitten/ slapen minimaal 3 mensen en ook in het gangpad staan/ zitten/ slapen mensen omringd door bagage. Om daar doorheen te lopen (met backpack) was een hele opgave, maar wonder boven wonder lukte het wel, ookal ging het langzaam. Maar 2 treinstellen verder was het nog even druk en liepen we ook vast. Toen besloten ze om weer terug te keren en de andere kant te proberen. Daar was ik natuurlijk niet erg blij mee, maar een andere keuze had ik niet echt, of ik zou moeten blijven waar ik ben en 12 uur in een gangpad staan met etenresten op de grond, tientallen dozen/ tassen naast je en een paar hijgende Chinezen in m'n nek. Dussss keerde ik om en begon het gewurm langs iedereen opnieuw. Een paar keer moest ik zelfs m'n backpack afdoen, omdat de deur niet verder open ging doordat er iemand achter stond die niet opzij kon of dat er dozen/ tassen achter stonden. 5 treinstellen later kwamen we bij een restauratiewagen uit, maar helaas was ie al vol, dus konden we er niet zitten, maar het was hier wel wat rustiger. We hebben toen plaats genomen in het gangpad hier naar toe en ookal werd er een paar keer gezegd dat we daar niet mochten staan, hebben we het toch gedaan. Maar toen begon de lange zit pas echt en af en toe kon ik eventjes m'n ogen dichtdoen, zittend op m'n backpack en leunend tegen een wand. Halverwege stapten de 2 jongeren uit en was ik alleen over. Toen opeens wuifde een vrouw van de bediening dat ik de restauratiewagon in mocht om op een bankje te zitten. Hier twijfelde ik geen seconde over en eindelijk kon ik even lekker zitten. Wel moest ik 10 Yuan (1 euro) betalen voor een ontbijt, maar dat vond ik al lang best. Tijdens het wachten op het eten, viel ik meteen in slaap en maakte ze me wakker toen het ontbijt arriveerde. Dit was helaas niet echt smakelijk; een grote bal bapao (zonder vulling), wat groenten in zuur, een rijstsoep die echt ranzig was en een hardgekookt ei. Met moeite heb ik het ei, wat bapoa en groenten naar binnen gewerkt. Gelukkig viel ik daarna weer snel in slaap aan de tafel en hoopte ik dat ik hier nog een tijdje kon bljven zitten. Helaas vertrok iedereen opeens weer en maakte een vrouw aan mij duidelijk dat ze de coupe wilden schoonmaken, dus moest ook ik m'n zitplaats weer opgeven :-( Ik ging dus weer terug het gangpad in en had nog zo'n 2 uur tot ik in Xi'An zou aankomen.

Eenmaal in Xi'An zou ik natuurlijk het liefst meteen een hostel zoeken en in bed duiken, maar ik had de dag ervoor besloten (niet wetende dat ik een staanplaats zou hebben voor 12 uur!) dat ik overdag het Terracotta Leger zou bezoeken en dan ivm tijdgebrek in China meteen weer de nachttrein zou pakken naar Chengdu. Dus.... aangekomen in Xi'An heb ik m'n backpack achtergelaten op het station en heb ik de bus naar het Terracotta Leger genomen. Deze busreis duurde een uur en dat vond ik geen enkel probleem, omdat ik meteen in slaap viel en ik weer wakker gemaakt werd toen ik er was aangekomen. Ik heb het advies opgevolgd om bij hal 3 te beginnen en dat was een goede tip, want hal 3 (en 2 ook eigenlijk) waren vrij klein en vond ik ook wel tegen vallen. Hal 1 was erg groot en hier waren dan ook veruit de meeste beelden te vinden. Het is dat het Terracotta een soort van verplichte attractie is in China, maar om eerlijk te zijn vond ik het een beteje tegenvallen. Misschien had ik me er teveel van voorgesteld, maar het blijven toch maar gewoon standbeelden en het geheel is zo ingericht dat je op redelijk afstand moet blijven, dus de beelden niet van dichtbij kunt zien. M'n hoogtepunt was dus meer de terugreis, zodat ik weer heerlijk een tukkie kon doen in de bus terug naar Xi'An :-) Terug in de stad had ik nog een paar uur, dus heb ik een rondje stad gedaan en lekker wat gegeten bij een paar straattentjes. 's Avonds had ik weer de nachttrein en gelukkig had ik nu wel een sleeper! Bij m'n bed aangekomen, bleek dat 1 van de mannen naast me redelijk engels sprak, dus dat was wel gezellig. Om 21.30 gaat het licht uit in de trein en gelukkig gaat iedereen dan ook naar bed en is het redelijk stil. Na eindelijk weer eens in een bed gelegen te hebben, werd ik 's ochtends goed wakker en besloot ik om m'n laatste 1,5 week te plannen. Al snel kwam ik erachter dat ik teveel wilde zien en dat de afstanden in China te groot zijn om in zo'n korte tijd alles te zien. Het werd dus schrappen van m'n lijstje en mijn doel om het zuid westen te bezoeken kan nu practisch helemaal niet meer :-( Gelukkig blijven er wel wat andere interessante plaatsjes over, dus doe ik het daar maar mee. Aangekomen in Chengdu is de eerste aangename verrassing dat de sneeuw verdwenen is en de temperatuur waarschijnlijk iets van 5-10 graden is. De Chinese man die engels sprak bood mij nog een lunch aan voor hij weer een andere trein nam en dat aanbod accepteerde ik graag. Vervolgens heb ik een hostel opgezocht en ben ik de stad een beetje gaan verkennen. Ook wilde ik "eventjes" langs de bank om geld op te nemen met m'n credit card, maar dat bleek een veel grotere opgave dan ik ook had kunnen dromen... Geen van de banken accepteert een credit card vanuit het buitenland en ook al gaf de Lonely Planet aan dat iedergeval de Bank of China het wel zou moeten accepteren deden ze dat toch niet. Elke keer werd ik naar een ATM gestuurd, maar helaas weet ik m'n pin-code van m'n c/c niet, dus is dat geen optie. Vervolgens werd ik elke keer weer verder verwezen naar een andere bank en 1 filiaal van de Bank of China zei dat ze geen c/c meer aannemen sinds vorige week.... het lijkt wel of m'n bankzaken jinxed zijn. Je denkt natuurlijk nu waarom gebruik je je pinpas niet, maar.... door omstandigheden was ik m'n pincode in Mongolië vergeten en nu is die pas geblokkeerd :-S Ik weet echter wel dat het mogelijk is om met een c/c geld op te nemenin China, want in Beijing was het wel gelukt. Helaas werd het al avond en sloten alle banken. Ik heb op de terug weg naar m'n hostel maar ergens een goedkope maaltijd gekocht. De volgende dag wilde ik eigenlijk naar het Panda reservaat gaan, maar aangezien het hebben van cash geld me iets belangrijker leek, ben ik weer gaan rondstruinen door de stad opzoek naar een bank die m'n c/c accepteerd. Ik heb werkelijk waar 15 banken bezocht en geen van allen wilde/ kon me helpen. Eén van m'n laatste pogingen was een klein filiaal van de Bank of China en zij verwezen me naar hun grotere vestiging iets verder. Inmiddels had ik al verschillende backup plannen, zoals m'n laatste geld te gebruiken om naar een andere grote stad te gaan en het daar opnieuw te proberen of een uiterste optie om China te verlaten en direct naar Hong Kong te gaan. Gelukkig was dit allemaal niet nodig, want aangekomen bij de grote vestiging kreeg ik eindelijk het verlossende antwoord dat ik geholpen kon worden!!! Het duurde wel 3 kwartier voor ze alle papieren, stempels en handtekeningen verwerkt had, maar toen had ik dan wel eindelijk weer wat flappen in m'n hand. Doordat dit geheel zolang duurde begon ìk me op een gegeven moment zelfs zorgen te maken, dus vond ik dat ik het nu wel verdiend had om even te genieten. Nu zit ik dus bij Starbucks met een heerlijke caramel machiato en een blueberry muffin :-) Dit doet me echt wel beseffen dat het hebben van geld een erg aangename luxe is en een volgende reis zal ik toch iets beter plannen, door extra geld als backup te hebben, misschien een extra pinpas mee te nemen en m'n pincode maar eens op te schrijven ofzo.

Vanavond pak ik weer de nachttrein en ga ik naar Huaihua van waar ik meteen weer een bus neem naar Fenghuang wat een erg mooi, klein dorpje aan een rivier zou moeten zijn.
Oh, ik hoop dat ik met dit verhaal niet weer mensen zorgen laat maken, want alles is goedgekomen en voor de rest van m'n reis heb ik nu genoeg geld :-)

@ Ka en mam, tja ik wilde ook wel een schorpioen of zeepaard proberen, maar ik vond het behoorlijk over-priced, dus daarom heb ik het alsnog overgeslagen (als zuinige nederlander)
@ Chi-Ling, het is inderdaad niet zo heel druk. Zeer weinig westerse toeristen, wel redelijk wat Chinezen toeristen, maar niet zoveel als in de zomer denk ik
@ Frans en Lie Ming, m'n vliegticket is electronisch, dus die zal ik waarschijnlijk niet verliezen :-)
@ Renée, geniet van Egypte!! IS ook erg relaxt en waarschijnlijk minder stressvol
@ Li, ik kijk al uit naar Keulen! Top dat je je padi hebt, misschien kunnen we eens samen duiken