Klaar met werken en voorbereiden voor het reizen

Oh…. wat is het al weer lang geleden dat ik een bericht geschreven heb. Een combinatie van het gewone leven, niet heel veel bijzonders en luiheid :) Maar als ik nu het half jaar terugkijk is er wel een hoop gebeurd.

Afgelopen keer was ik geëindigd in Sanya, Hainan. Na daar 1 week geweest te zijn met Funny, ging zij naar huis en ben ik nog 1 week langer gebleven in een klein hostel aan het strand in een rustiger deel van Sanya. Heerlijk een weekje weinig doen en gewoon genieten van het warme weer en een boek lezen in 1 van de hangmatten en dat in januari :)

Na Sanya had ik weer een flinke reis voor de boeg om Tina op te zoeken voor Chinees Nieuwjaar. Sinds een paar maanden hebben ze een hogesnelheidstrein van Sanya naar Haikou en omdat die slechts een beetje duurder was, maar een stuk sneller heb ik die genomen, de trein had een maximumsnelheid van 250 km/u. Eenmaal in Haikou wilde ik een ticket naar Wuzhou kopen, maar helaas waren die uitverkocht. Het is super druk tijdens deze tijd, omdat bijna elke Chinees naar huis of familie gaat. Gelukkig had ik de naam van een stadje in de goede richting opgeschreven en daar was wel nog een busticket voor beschikbaar. En vandaar uit dus hopen dat er wel weer tickets beschikbaar zijn.

Na de bootreis van Haikou en daarna de bus naar Yulin hadden ze gelukkig wel weer tickets voor Wuzhou, maar wel pas voor 3 uur later. Uiteindelijk 20 uur na Sanya verlaten te hebben was ik aangekomen in Wuzhou en heb ik Serena (een oud-studente) ontmoet Zij heeft een appartement hier en omdat Tina pas ’s avonds laat aan zou komen, zouden we bij Serena blijven slapen en dan de volgende dag naar haar ouders gaan.

Tina had mij al verteld dat haar ouders in een klein dorpje woonden, maar eenmaal aangekomen was het wel HEEL erg klein… ik denk zo’n 100 inwoners. Haar ouders spreken natuurlijk geen Engels, maar ook bijna geen Mandarijn, in plaats daarvan spreken zij het lokale dialect Cantonees. Dus zelfs het kleine beetje Chinees dat ik kon had geen nut. Ze wonen dus op het platteland en hebben een zelf gebouwd stenen huis met 2 verdiepingen. De 2de verdieping hebben ze een paar jaar geleden gebouwd en daar werd net een water heater geïnstalleerd. Deze werkte nog niet meteen, dus de eerste 2 dagen heb ik gedoucht met koud water en een teil heet water. Tja… een groot deel van China is nog niet gemoderniseerd, maar dit heeft wel weer z’n charme. Ook is er geen verwarming (vanzelf sprekend, maar dat was nu ook niet nodig, want het weer was best aangenaam) en het slot op de voordeur was een hangslot die meestal niet eens gebruikt werd.

Na een paar dagen was het dan echt Nieuw Jaar en werd er een grote maaltijd voorbereid en die werd ’s middags mee naar buiten genomen als offering voor de nabestaanden. Elke familie in het dorp komt naar dezelfde grote boom net buiten het dorp en daar wordt 1 voor 1 het eten uitgestald, drinken in klein plastic glazen geschonken, een grote mat rotjes afgestoken en natuurlijk gebeden. Daarna word alles weer ingepakt en gaat men terug naar huis. Thuis word dit ritueel nogmaals herhaalt en na het bidden wordt er van de bovenste verdieping een grote honderdduizend klapper gehangen die de omgeving helemaal rood kleurt. Op de avond werden we door de buren (oom en tante met 4 zoons) uitgenodigd voor een groot diner en natuurlijk werd hier veel gedronken door de jongens. En ook al spraken ze geen Engels “cheers” was snel geleerd. Ook was het spelletje “paper, rock, scissors” erg populair om het tempo van het drinken erin te houden. Verder wilde ook iedereen 1 voor 1 met mij proosten, dus was ik tegen twaalven al behoorlijk dronken…. om eerlijk te zijn HEEL erg dronken, want ik kan me niets herinneren van het grote vuurwerk om 12 uur. Wel zag ik de volgende dag dat ik geprobeerd had om wat foto’s te maken, maar die waren op 1 na allemaal mislukt. Na het vuurwerk werd er weer verder gegaan met drinken en ook al ging iedereen, op de jongens na naar bed, de muziek werd voluit aangezet voor een aansluitend feestje.

De volgende ochtend werd ik gelukkig zonder al te grote kater wakker en zag ik nog net het laatste beetje van de laatste offering. Daarna werd dit eten als ontbijt geserveerd (een hele kip en andere groenten en vlees gerechten) dus dat was een stevig ontbijt. ’s Middags gingen we op de motor naar hun oma en een andere oom en tante. Ook daar was er weer een stevige lunch en toen ik een beetje rond liep kwam ik een paar 12-14 jarige tegen die wat Engels spraken. Natuurlijk een klein beetje praten en toen werden zij door hun ouders naar binnen geroepen voor lunch, maar werd ook ik mee naar binnen gesleurd en hoe ik ook probeerde ik mocht geen “nee” zeggen tegen het eten. Dus ik een klein beetje meegegeten, maar ook uitgelegd dat ik al een stevig ontbijt en ook net al geluncht had, maar dit was voor dovemans oren. Na nog een beetje geposeerd te hebben voor wat foto’s zijn we toen weer terug naar huis gegaan. En je raad het al…. Er werd weer een groot diner voorbereid voor ‘s avonds. Ik snap echt niet hoe bijna alle Chinezen zo slank blijven, want er wordt de hele dag door gegeten en ook in grote hoeveelheden. Zo vaak voel ik me schuldig dat ik stop met eten, omdat m’n buik al zeer doet, maar dat de meest slanke meiden en jongens rustig dooreten.

Na een week bij Tina’s ouders gebleven te zijn, ben ik weer terug naar Yangshuo gegaan en was ik uitermate verrast dat het weer omgeslagen was en het zonnig was met een aangename temperatuur. Helaas was dit maar voor 2 dagen en had ik daarna weer een koude maand voor de boeg.

In februari was het nog erg rustig op school en mondjesmaat kwamen er wat leerlingen terug van hun vakantie/ bezoek thuis. Maart en april waren gewone maanden werk, maar in mei kwamen m’n ouders naar China!! Ze hadden eerst 3 weken rondgereisd vanuit Beijing en eindigden in Yangshuo bij mij. Het was super leuk om ze weer te zien na een jaar en we hadden natuurlijk een hoop bij te praten. Helaas bleven ze slechts een paar dagen, omdat zij de week erop weer aan het werk moesten en ik moest naar Hong Kong voor een nieuw visum.

In 2010 was het erg makkelijk qua visums. Ik ben aangekomen op een vakantie visum en de school kon dit zonder veel problemen omzetten naar een business visum. Deze kon de school onbeperkt verlengen in Guilin voor weer 3 maanden en ik hoefde daar verder niets voor te doen. Na een jaar moest ik alleen wel China uit, maar een nieuw vakantievisum is zonder al te veel problemen in Hong Kong te krijgen. Deze is alleen slechts 1 maand geldig en de 3 maanden versie was niet meer beschikbaar. Maar daar komt bij dat in 2011 de regels helaas veranderd waren door de regering en nu kan een vakantievisum niet meer omgezet worden naar een business visum. Wel kan het visum 2x verlengt worden in Guilin maar voor slechts 1 maand per keer en daarna moet ik weer naar HK op en neer. Behoorlijk irritant en helemaal als ik straks wil reizen.

Maar toen vroeg een oud-leerling (Li) of ik haar met een zomerkamp wilde helpen in Hunan. Ik was op dat moment wel weer toe aan wat verandering, dus accepteerde het graag. Heb m’n school verteld dat ik 2 weken op vakantie wilde en daarna weer terug zou komen en dat was geen probleem. Li haar vader werkt voor de lokale regering op de onderwijs afdeling en kon wel wat regelen met een lokale school qua klaslokalen. Heb daar toen 3 klassen lesgegeven verdeeld over de ochtend. De beginners waren 8-10 jaar en spraken zo goed als geen Engels, maar waren erg enthousiast. De tweede klas was 11-13 jaar en spraken een beetje Engels. De hoge klas was 14-16 jaar en konden redelijk Engels, maar waren bij het begin behoorlijk verlegen om Engels te praten. Maar na twee weken was het behoorlijk gezellig in de klas. Naast m’n salaris zou Li ook proberen met haar vader om voor mij een business visum te regelen met een lokale school. Maar helaas bleek dit later niet mogelijk dus had ik alsnog weer een vakantievisum voor een maand.

Eind augustus was ik klaar met werken bij New Start en moest ik ook China weer uit voor een nieuw visum en daarna had ik het plan om door China te reizen voor 3 maanden. Maar met de huidige visum situatie zou dit niet heel gemakkelijk zijn (omdat ik namelijk wil fietsen, maar daar later meer over). Maar toen hoorde ik van vrienden in Yangshuo dat Maleisië visums voor China geeft voor 2 jaar met verblijven van 90 of 180 dagen per keer…. super!!! De vraag is alleen altijd hoe lang die situatie blijft, dus heb ik snel een ticket naar Kuala Lumpur geboekt voor de week erop. In de tussentijd hoorde ik van 2 vrienden die toen in KL was dat zij een 2 jaar multi-entry visum had gekregen, maar slechts met 30 dagen verblijf. Na de 30 dagen moet je dan de grens over en kan dan weer terug China in…. maar dat schiet alsnog niets op aangezien China zo über groot is.

De eerste paar dagen in KL heb ik via Couch Surfing bij August thuis verbleven en zij was super gastvrij. Ze heeft me bij aankomst van het centraal station opgehaald, regelmatig naar de stad gebracht, m’n kleren gewassen, gekookt en in het weekend had ze zelfs een tweede couchsurfer over (Oli uit Engeland). Met hem ben ik de hele zondag door de stad gelopen en ben ik sinds een lange lange tijd weer eens naar de bioscoop gegaan. De enige film die op dat moment draaide was Final Destination 5, het was geen super goede film, maar best vermakelijk. Maar mocht je een ooglaser-operatie gepland hebben dan zou ik hem even overslaan.

Bij de ambassade in KL heb ik eens goed nagedacht hoe ik mijn kans op een zo lang mogelijk visum kan vergroten en heb ik voor een 6 maanden met 2 entries gekozen, dus 2 verblijven van 90 dagen. Maar dit was niet zeker omdat alle aanvragen door de ambassade worden beoordeeld en veranderd kunnen worden. Ook moest ik al m’n visums die ik tot nu toe in China had gekregen kopiëren en erbij voegen en dat zijn er al 7. Op dit moment is het dus even afwachten wat ik terugkrijg en aangezien het een hele week duurt (ivm het einde van de Ramadan en National Day) heb ik besloten om KL even te verlaten en naar Melaka te gaan voor een korte trip.

Meleka was mooi, maar erg toeristisch. Het deed me denken aan West Street in Yangshuo. Ik ben er dan ook maar 2 dagen gebleven en toen weer terug gegaan naar KL. Nu is het nog 1 dag wachten op m’n visa en hopelijk heb ik dan de vrijheid om door China te reizen.

Zoals ik al eerder vermelde wil ik namelijk op de fiets door Guizhou en Yunnan (het zuid westen) gaan reizen. Ik weet dat het super grote afstanden zijn en het ook nogal heuvelachtig is, maar ik heb genoeg tijd en ik kijk super uit naar de vrijheid. Met de bus en trein reis je voornamelijk van stad naar stad en nu kan ik het hele platteland bekijken en hopelijk het echte ouderwetse China zien. Morgen krijg ik m’n paspoort met visum terug, zaterdag vlieg ik terug naar China en dan (als alles goed is gegaan) zeg ik volgende week gedag tegen Yangshuo en stap ik het avontuur tegemoet op de fiets!

M’n volgende bericht zal een stuk sneller volgen dan deze, maar ik schrijf hem wel in het Engels zodat m’n oud-studenten en anderen hem ook kunnen lezen als ze geïnteresseerd zijn.

Doeg!!!