Cambodja
Door: Vincent
Blijf op de hoogte en volg Vincent
28 December 2006 | Cambodja, Khett Siem Reab
Soo-uh suh-dei,
Pfff waar was ik ook al weer gebleven... het lijkt al weer zooo lang geleden sinds mijn laatste bericht.
Ohja... Saigon... aangezien dit (gewoon) een grote stad was heb ik daar niet heel veel bijzonders gedaan. Na een paar dagen zijn we (Adeline en ik) dan ook verder gegaan via een drie daagse tour door de Mekong Delta naar Cambodja.
De Mekong Delta was erg mooi. Voornamelijk heel veel rijstvelden en water. Veel mensen wonen hier op het water en hebben onder hun drijvende huis een fishfarm waarin ze duizenden vissen grootbrengen om uiteindelijk op de markt te verkopen of eventueel naar het buitenland te exporteren. Hebben ook een floating market bezocht waarop ze van alles en nog wat verkopen. Erg interessant om te zien en de reden waarom deze markt ontstaan is, is omdat de marktlieden op het water geen belasting hoefden te betalen in het verleden in tegenstelling tot de marktlieden op het land. Het is nu enigzins aangepast, maar nog steeds betalen zij minder belasting.
De derde dag zijn we (via het water) naar de grens van Cambodja gevaren en hebben we zonder al teveel moeite ons visa bemachtigd en konden we verder met de bus naar Phnom Pehn (de hoofdstad). In PP zijn we drie dagen gebleven en sliepen we in een echte backpackers steeg met heel veel restaurants en bars (niet zo erg als Khao San Road, maar komt wel in de buurt). Het guesthouse lag aan het water en er had een erg mooie zonsondergang.
De eerste dag hebben we de Killingfields bezocht. Ik weet alles niet helemaal precies meer, maar tijdens het regime van de Khmer Rouge (wat pas eindigde mid jaren '80) zijn er ongeveer 2 miljoen mensen vermoord (met een population van 6-8 miljoen in Cambodja). Dit waren voornamelijk ouderen en mensen met een hoge opleiding, zoals dokters en professoren. De jongeren werden gespaard, omdat zij makkelijker overtuigt konden worden om zich bij het regime aan te sluiten. Dit heeft er dan ook voor gezorgd dat op dit moment zo'n 40% van de huidige bevolking jonger is dan 16 jaar.
Op straat merk je de gevolgen van hiervan dan ook erg goed aangezien er veel bedelende kinderen rondlopen of proberen om ansichtkaarten, boeken of andere prullaria te verkopen.
Maar om terug te komen op de Killingfields... hier werden alle mensen heen gebracht om ze te vermoorden. Door het hele land zijn veel van dit soort gebieden, maar wij hebben de site bij PP bezocht. Er zijn hier ongeveer 123 massagraven waarin 50 tot 400 mensen in begraven lagen. De meeste zijn inmiddels opgegraven, maar een aantal zijn nog steeds niet blootgelegd. Van de mensen die opgegraven zijn, hebben ze de schedels opgestapeld als gedenkteken en zodat m'n herinnerd word aan de gruwelijkheden, zodat het hopenljk nooit meer zal gebeuren.
Naast de killingfields ligt een militaire basis en daar kun je (tegen betaling) met verschillende geweren en pistolen schieten... en inderdaad Chris, ook met een bazooka. Ik heb niet met een bazoka geschoten (aangezien dit iets van 200/300 usd kost!!!) maar wel met een AK47. Echt niet normaal hoeveel geluid een schot maakt!! Helemaal als je het niet verwacht schrik je je kapot van het lawaai. Kan me dan ook niet voorstellen dat soldaten niet doof terug komen van een oorlog.
De dag erna zijn we naar het S21 museum gegaan waar de Khmer Rouge de mensen opsloot en martelde voordat ze vermoord werden. Ze gebruikte echt de meest gruwelijke methodes om informatie los te krijgen, maar zal verder niet in details treden.
's Avonds konden we even alles opzij zetten omdat we met de mensen van ons guesthouse naar een locale disco gingen. Dit was echt erg leuk en helemaal omdat ik in tegenstelling tot NL een van de langste ben en sowieso de enige blanke. De locals kijken dan ook constant naar je en af en toe komt er iemand naar je toe om je een hand te geven. Had het die avond niet al te laat gemaakt, omdat de volgende dag de bus alweer vroeg vertrok naar Battambang.
Daar was echter niet heel veel te beleven, maar omdat we kerst in Siem Reap wilden vieren hadden we wat extra dagen over voordat we daar wilden zijn.
Toen we echter verder naar Siem Reap wilden hadden we twee opties: de bus of de boot. De boot was echter 2x zo duur, dus leek het ons een makkelijke keuze. Maar toen wij lieten blijken om voor de bus te kiezen, kwam men met allerlei opmerkingen om de boot te pakken: de boot had namelijk een heel mooi uitzicht over het meer en je zag verschillende vissersdorpen. Maar aangezien we dit al meerder malen in Vietnam gezien hadden, kon het ons niet overtuigen. Maar toen begonnen ze de bus af te kraken: er schenen alleen hele oude bussen te rijden, de weg was erg slecht en soms waren enkele bruggen afgesloten en moet je blijkbaar enorm omrijden. Dit geloofden we echter niet allemaal en omdat ze tegen de bus waren, werden wij eigenlijk alleen maar nieuwsgieriger hoe het dan echt zou zijn. Dus besloten we om toch (tegen alle (goedbedoelde) adviezen in) de bus te kiezen. Toen bleek echter opeens dat ze niet wisten of er de volgende dag wel een bus zou rijden en dit konden ze alleen de volgende ochtend voor vertrek laten weten. Toch wilden we nog steeds geen boot pakken en zijn de volgende ochtend dus extra vroeg opgestaan om hun de bus te laten bellen.
's Ochtends bleek er dus wel een bus te gaan en op het busstation aangekomen, waren er zekfs een hele hoop bussen, dus leek het ons heel waarschijnlijk dat ze de boot alleen maar aanprijsden omdat zij daar een hogere commissie voor krijgen. De bus zelf was ook niet heel slecht, maar de weg daar en tegen was niet over gelogen. De weg zat vol met gaten en regelmatig kwam je los van je stoel om vervolgens weer hard neer te vallen. Op een of andere manier kreeg ik het toch voor elkaar om in slaap te vallen en na 6 lange uren kwamen we eindelijk in Siem Reap aan.
Siem Reap is de Gateway naar Angkor Wat wat 1 van de 7 wereldwonderen is. We hebben een drie daagse pas gekocht en de eerste twee dagen per fiets de tempels verkend en de derde dag een tuk tuk gehuurd om de verder gelegen tempels de bezoeken. Het was allemaal erg indrukwekkend, maar na een tijdje lijken alle tempels behoorlijk op elkaar en word het een beetje te veel van hetzelfde.
Tijdens ons verblijf hier was het trouwens ook kerst, maar heb niet echt een kerst gevoel gehad. Het is dan ook vanaf de middag steeds 30 graden (ookal is het winter) en zonder familie en vrienden is het geen echte kerst.
Vanaf Siem Reap hebben we de bus gepakt naar Bangkok en dat was terug over die verschrikkelijke weg met 1 en al gaten. Nu hadden we echter een minibus in slechte staat, dus was het nog erger dan de heenweg. En om alles nog fijner te maken moesten we 2 uur bij de grens wachten op een nieuwe bus naar Bangkok. Dit was echter wel een luxe touringcar, maar door deze vertraging kwamen we pas laat in Bangkok aan. Gelukkig is het niet al te moeilijk om een guesthouse te vinden door al het aanbod, dus was dat weer enigzins een meevaller.
Het is trouwens wel erg vreemd om terug te zijn in de bewoonde wereld. Thailand (en helemaal Bangkok) is zo druk en verschillend van Laos, Vietnam en Cambodja: de brommers zijn ingeruild voor auto's, de wegen zijn allemaal geasfalteerd, opeens zijn er weer wolkenkrabbers en zelfs de backpackers op Khao San Road zijn totaal verschillend.
Ben dan ook niet van plan om al te lang in Bangkok te blijven, want wil nieuwjaar op 1 van de eilanden in Thailand vieren en daarna verder naar Myanmar. Er is alleen 1 probleempje. Tijdens de feestdagen is de ambassade dicht en voor Myanmar ben je verplicht om je visa in advance te regelen, dus nu moet ik morgen vroeg rond 6 uur voor de ambassade wachten (die om 9uur open gaat), aangezien ze maar 25 visa's per dag weg geven. Nee.... backpacken is niet alleen maar lol maken en lekker luieren :(
De rest van mijn reis hangt er dus vanaf of ik morgen wel of niet een visa krijg voor Myanmar. Zo ja zal ik de laatste drie weken in Myanmar doorbrengen en anders ga ik waarschijnlijk naar Maleisie om vervolgens mijn weg terug naar Bangkok te werken via de Thaise eilanden. Natuurlijk ook geen slechte optie, maar zie toch het liefst Myanmar (dus Li, ik probeer om niet aan het strand te eindigen, maar kan het je niet garanderen ;))
Bij deze wil ik jullie vast allemaal een heel gelukkig nieuwjaar wensen en dat 2007 een hoop goede dingen zal brengen voor iedereen.
Groetjes,
Vincent
.... en zoals gebruikelijk de foto's natuurlijk:
http://www.mijnalbum.nl/Album=OJGIEKDM
Pfff waar was ik ook al weer gebleven... het lijkt al weer zooo lang geleden sinds mijn laatste bericht.
Ohja... Saigon... aangezien dit (gewoon) een grote stad was heb ik daar niet heel veel bijzonders gedaan. Na een paar dagen zijn we (Adeline en ik) dan ook verder gegaan via een drie daagse tour door de Mekong Delta naar Cambodja.
De Mekong Delta was erg mooi. Voornamelijk heel veel rijstvelden en water. Veel mensen wonen hier op het water en hebben onder hun drijvende huis een fishfarm waarin ze duizenden vissen grootbrengen om uiteindelijk op de markt te verkopen of eventueel naar het buitenland te exporteren. Hebben ook een floating market bezocht waarop ze van alles en nog wat verkopen. Erg interessant om te zien en de reden waarom deze markt ontstaan is, is omdat de marktlieden op het water geen belasting hoefden te betalen in het verleden in tegenstelling tot de marktlieden op het land. Het is nu enigzins aangepast, maar nog steeds betalen zij minder belasting.
De derde dag zijn we (via het water) naar de grens van Cambodja gevaren en hebben we zonder al teveel moeite ons visa bemachtigd en konden we verder met de bus naar Phnom Pehn (de hoofdstad). In PP zijn we drie dagen gebleven en sliepen we in een echte backpackers steeg met heel veel restaurants en bars (niet zo erg als Khao San Road, maar komt wel in de buurt). Het guesthouse lag aan het water en er had een erg mooie zonsondergang.
De eerste dag hebben we de Killingfields bezocht. Ik weet alles niet helemaal precies meer, maar tijdens het regime van de Khmer Rouge (wat pas eindigde mid jaren '80) zijn er ongeveer 2 miljoen mensen vermoord (met een population van 6-8 miljoen in Cambodja). Dit waren voornamelijk ouderen en mensen met een hoge opleiding, zoals dokters en professoren. De jongeren werden gespaard, omdat zij makkelijker overtuigt konden worden om zich bij het regime aan te sluiten. Dit heeft er dan ook voor gezorgd dat op dit moment zo'n 40% van de huidige bevolking jonger is dan 16 jaar.
Op straat merk je de gevolgen van hiervan dan ook erg goed aangezien er veel bedelende kinderen rondlopen of proberen om ansichtkaarten, boeken of andere prullaria te verkopen.
Maar om terug te komen op de Killingfields... hier werden alle mensen heen gebracht om ze te vermoorden. Door het hele land zijn veel van dit soort gebieden, maar wij hebben de site bij PP bezocht. Er zijn hier ongeveer 123 massagraven waarin 50 tot 400 mensen in begraven lagen. De meeste zijn inmiddels opgegraven, maar een aantal zijn nog steeds niet blootgelegd. Van de mensen die opgegraven zijn, hebben ze de schedels opgestapeld als gedenkteken en zodat m'n herinnerd word aan de gruwelijkheden, zodat het hopenljk nooit meer zal gebeuren.
Naast de killingfields ligt een militaire basis en daar kun je (tegen betaling) met verschillende geweren en pistolen schieten... en inderdaad Chris, ook met een bazooka. Ik heb niet met een bazoka geschoten (aangezien dit iets van 200/300 usd kost!!!) maar wel met een AK47. Echt niet normaal hoeveel geluid een schot maakt!! Helemaal als je het niet verwacht schrik je je kapot van het lawaai. Kan me dan ook niet voorstellen dat soldaten niet doof terug komen van een oorlog.
De dag erna zijn we naar het S21 museum gegaan waar de Khmer Rouge de mensen opsloot en martelde voordat ze vermoord werden. Ze gebruikte echt de meest gruwelijke methodes om informatie los te krijgen, maar zal verder niet in details treden.
's Avonds konden we even alles opzij zetten omdat we met de mensen van ons guesthouse naar een locale disco gingen. Dit was echt erg leuk en helemaal omdat ik in tegenstelling tot NL een van de langste ben en sowieso de enige blanke. De locals kijken dan ook constant naar je en af en toe komt er iemand naar je toe om je een hand te geven. Had het die avond niet al te laat gemaakt, omdat de volgende dag de bus alweer vroeg vertrok naar Battambang.
Daar was echter niet heel veel te beleven, maar omdat we kerst in Siem Reap wilden vieren hadden we wat extra dagen over voordat we daar wilden zijn.
Toen we echter verder naar Siem Reap wilden hadden we twee opties: de bus of de boot. De boot was echter 2x zo duur, dus leek het ons een makkelijke keuze. Maar toen wij lieten blijken om voor de bus te kiezen, kwam men met allerlei opmerkingen om de boot te pakken: de boot had namelijk een heel mooi uitzicht over het meer en je zag verschillende vissersdorpen. Maar aangezien we dit al meerder malen in Vietnam gezien hadden, kon het ons niet overtuigen. Maar toen begonnen ze de bus af te kraken: er schenen alleen hele oude bussen te rijden, de weg was erg slecht en soms waren enkele bruggen afgesloten en moet je blijkbaar enorm omrijden. Dit geloofden we echter niet allemaal en omdat ze tegen de bus waren, werden wij eigenlijk alleen maar nieuwsgieriger hoe het dan echt zou zijn. Dus besloten we om toch (tegen alle (goedbedoelde) adviezen in) de bus te kiezen. Toen bleek echter opeens dat ze niet wisten of er de volgende dag wel een bus zou rijden en dit konden ze alleen de volgende ochtend voor vertrek laten weten. Toch wilden we nog steeds geen boot pakken en zijn de volgende ochtend dus extra vroeg opgestaan om hun de bus te laten bellen.
's Ochtends bleek er dus wel een bus te gaan en op het busstation aangekomen, waren er zekfs een hele hoop bussen, dus leek het ons heel waarschijnlijk dat ze de boot alleen maar aanprijsden omdat zij daar een hogere commissie voor krijgen. De bus zelf was ook niet heel slecht, maar de weg daar en tegen was niet over gelogen. De weg zat vol met gaten en regelmatig kwam je los van je stoel om vervolgens weer hard neer te vallen. Op een of andere manier kreeg ik het toch voor elkaar om in slaap te vallen en na 6 lange uren kwamen we eindelijk in Siem Reap aan.
Siem Reap is de Gateway naar Angkor Wat wat 1 van de 7 wereldwonderen is. We hebben een drie daagse pas gekocht en de eerste twee dagen per fiets de tempels verkend en de derde dag een tuk tuk gehuurd om de verder gelegen tempels de bezoeken. Het was allemaal erg indrukwekkend, maar na een tijdje lijken alle tempels behoorlijk op elkaar en word het een beetje te veel van hetzelfde.
Tijdens ons verblijf hier was het trouwens ook kerst, maar heb niet echt een kerst gevoel gehad. Het is dan ook vanaf de middag steeds 30 graden (ookal is het winter) en zonder familie en vrienden is het geen echte kerst.
Vanaf Siem Reap hebben we de bus gepakt naar Bangkok en dat was terug over die verschrikkelijke weg met 1 en al gaten. Nu hadden we echter een minibus in slechte staat, dus was het nog erger dan de heenweg. En om alles nog fijner te maken moesten we 2 uur bij de grens wachten op een nieuwe bus naar Bangkok. Dit was echter wel een luxe touringcar, maar door deze vertraging kwamen we pas laat in Bangkok aan. Gelukkig is het niet al te moeilijk om een guesthouse te vinden door al het aanbod, dus was dat weer enigzins een meevaller.
Het is trouwens wel erg vreemd om terug te zijn in de bewoonde wereld. Thailand (en helemaal Bangkok) is zo druk en verschillend van Laos, Vietnam en Cambodja: de brommers zijn ingeruild voor auto's, de wegen zijn allemaal geasfalteerd, opeens zijn er weer wolkenkrabbers en zelfs de backpackers op Khao San Road zijn totaal verschillend.
Ben dan ook niet van plan om al te lang in Bangkok te blijven, want wil nieuwjaar op 1 van de eilanden in Thailand vieren en daarna verder naar Myanmar. Er is alleen 1 probleempje. Tijdens de feestdagen is de ambassade dicht en voor Myanmar ben je verplicht om je visa in advance te regelen, dus nu moet ik morgen vroeg rond 6 uur voor de ambassade wachten (die om 9uur open gaat), aangezien ze maar 25 visa's per dag weg geven. Nee.... backpacken is niet alleen maar lol maken en lekker luieren :(
De rest van mijn reis hangt er dus vanaf of ik morgen wel of niet een visa krijg voor Myanmar. Zo ja zal ik de laatste drie weken in Myanmar doorbrengen en anders ga ik waarschijnlijk naar Maleisie om vervolgens mijn weg terug naar Bangkok te werken via de Thaise eilanden. Natuurlijk ook geen slechte optie, maar zie toch het liefst Myanmar (dus Li, ik probeer om niet aan het strand te eindigen, maar kan het je niet garanderen ;))
Bij deze wil ik jullie vast allemaal een heel gelukkig nieuwjaar wensen en dat 2007 een hoop goede dingen zal brengen voor iedereen.
Groetjes,
Vincent
.... en zoals gebruikelijk de foto's natuurlijk:
http://www.mijnalbum.nl/Album=OJGIEKDM
-
28 December 2006 - 09:46
Durk:
He Vincent,
Iedere keer als ik je berichten lees, begint het te kriebelen... Klinkt als een fantastische reis! Jij ook een gelukkig en reislustig 2007 toegewenst en we zien je in 2007 wel weer neem ik aan. Have fun!
Groetjes, Durk -
28 December 2006 - 10:21
Vera:
Hoi Vincent
Heerlijk om zo nog even weg te dromen bij jou reisverhalen! Iedere keer weer leuk om te lezen! Jij ook een goede jaarwisseling en een heel goed 2007!
Kus Vera -
28 December 2006 - 11:26
Renée:
Ha die Vinnie,
Dat is weer eens een heel andere manier om Kerst te vieren! Hier vooral veel familie en nog veel meer eten! Ook leuk ;-)
Mooie verhalen weer! Maar lees ik nu goed dat je over een maandje alweer in ons koude kikkerlandje bent? Dan ben je dus in ieder geval voor de carnaval terug! GEZELLIG!
Ik hoop dat je je visa voor Myanmar hebt gekregen! Veel plezier nog!
XxX -
28 December 2006 - 12:06
Shemay:
Hoi Vin,
Wat een belevenissen daar in Cambodja. Het zal toch wel indrukwekkend geweest zijn om te zien wat de Rode Khmer daar allemaal aangericht heeft. Hoop dat het lukt om een visum voor Myanmar te krijgen. In je volgende bericht kunnen we wel lezen of het gelukt is of dat je je heil hebt gezocht in Maleisie. Lijkt me trouwens ook een gaaf land om gezien te hebben. Gaat Adeline trouwens ook met je mee of gaat zij een andere kant op?
Ik wens je een gezellige oudejaarsavond en een spetterend begin van 2007.
Groetjes en een dikke kus -
28 December 2006 - 16:16
Eric:
Hey Vin,
hier dan eindelijk bericht van je broertje :), zie dat je je erg vermaakt en allemaal erg leuke leuke/spannende dingen doet. Hoop dat kerst daar niet al te veel tegen is gevallen, je heb in ieder geval geen witte kerst gemist want hier begint t dan wel al iets kouder te worden maar der is cker nog geen sneeuw te verwachten. Ik hoop dat t gelukt is met je visum en wens jou bij deze ook alvast een goed en gezond 2007. Heel veel plezier nog en geniet er nog even van zolang t nog kan :) maar dat gaat wel lukken denk ik.
Ciao, Eric -
29 December 2006 - 13:17
Nancy:
Hey Vin,
Zo ben er even voor gaan zitten, want liep een beetje achter met de verhalen. Ben nu weer helemaal bij en je hebt mij inderdaad erg jaloers gemaakt wat jij daar allemaal meemaakt en doet. Geniet ervan en tot gauw maar weer.
X Nancy -
31 December 2006 - 16:21
Vincent:
Goed bezig weer! Ik ben inmiddels in Nha Trang>> De vis is echt geweldig inderdaad! Maar het weer wat minder, dus wie weet zie ik je nog tegen het eind van onze vakanties op de eilanden!! haha Zou echt grappig zijn!
Succes met je visum; ik heb gehoord dat het 7 werkdagen duurt, dus dat belooft niet veel goeds. Maar misschien was dat vanuit een andere plaats. We horen het wel; ben benieuwd! Suc6, Have fun en tot snel! XX Marleen (we hadden eigenlijk op de Peltlaan moeten zijn hoor... :S) Ook voor jou de beste wensen voor 2007 natuurlijk! -
31 December 2006 - 16:22
Marleen:
Oooohh, dat is pas sloom. Heb ik jouw naam getypt bij mijn verhaal.
Naja, you know..;-) Doedoegg! -
02 Januari 2007 - 12:28
Inge:
Jaaa Vin, jullie hadden eigenlijk op de Peltlaan moeten zijn met oud en nieuw, want daar was het onwijs gezellig en hebben we je wel gemist hoor!! Maar ik denk dat jouw oud en nieuw heel bijzonder is geweest. (En vast ook gezellig..hik..!) Ben benieuwd wanneer je terug komt!! Dikke kus! XX Ing
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
